Ratyzbona
W 179 istniała tu rzymska warownia Castra Regina. Leży nad Dunajem. Polska nazwa miasta wywodzi się z pradawnej nazwy celtyckiej Radasbona
1. Steinerne Brücke
Jest to średniowieczny most na Dunaju. Powstał w rekordowym czasie ok. 11 lat, najprawdopodobniej w latach 1135–1146. Ma 336 metrów długości, 8 szerokości oraz 15 metrów wysokości. O budowie mostu kamiennego traktuje legenda, według której budowniczy mostu założył się z budowniczym katedry o to, kto pierwszy ukończy prace. Ponieważ budowa katedry posuwała się znacznie szybciej niż konstrukcja mostu, mówiono, że jego budowniczy zawarł pakt z diabłem.
2. Dom St. Peter
Dokładna data rozpoczęcia prac nad katedrą św. Piotra nie jest znana. Prawdopodobnie pożar starej katedry, do którego doszło w 1273, przyspieszył decyzję. Wysokość jej wież od podstawy wynosi 105 m. Katedra należy do najpiękniejszych i najbardziej znanych kościołów w Niemczech. We wnętrzu katedry na szczególną uwagę zasługują liczne rzeźby gotyckie oraz pięć kamiennych ołtarzy baldachimowych. W katedrze możemy zajrzeć też do krypty z grobami biskupów i relikwiarzem z XIII wieku.
3. Fürstliches Schloss Thurn und Taxis
Zamek książęcej rodziny powstał z przekształcenia zabudowań dawnego, powstałego w VIII w. klasztoru św. Emmerama, który w 1810 został zsekularyzowany, a w 1812 r. jego zabudowania przejęli przedstawiciele rodu. Jest to jeden z największych prywatnych zamków w Europie. Cenne gobeliny ścienne, piękne obrazy i majestatyczne meble nie pozostawiają wątpliwości co do dawnego luksusowego życia rodziny książęcej.
4. Haidplatz
5. Porta Praetoria
Częściowo zachowana rzymska wieża obserwacyjna datowana na rok 179, odkryta w 1887. Prowadziła niegdyś do rzymskiego obozu wojskowego. Jest to najstarszy kamienny budynek w Niemczech. Pozostałości bramy zachowały się w postaci niewidocznych elementów w ścianach budynku browaru na wschód od Bischofshof, wybudowanego po 1650 roku. Dopiero w 1885 r. po rozebraniu budynków browaru, odkryto i wyeksponowano znaczne pozostałości rzymskiej bramy obozowej.
6. Regensburger Salzstadel
7.Historische Wurstkuchl
Lokal jest prawdopodobnie najstarszą stale otwartą publiczną restauracją na świecie. W 1135 r. wzniesiono budynek jako biuro konstrukcyjne kamiennego mostu w Regensburgu. Kiedy most został ukończony w 1146 r., budynek stał się restauracją o nazwie „Kuchnia w pobliżu dźwigu”, ponieważ znajdował się w pobliżu ówczesnego portu rzecznego. Około 1800 roku tradycyjne w tym miejscu gotowane mięso zostało zamienione na smażone kiełbaski. Ta pyszna specjalność jest tu do dziś grillowana na otwartym węglu drzewnym. Do tego jest kapusta kiszona z doskonałą musztardą.
8. Basilika Unserer Lieben Frau Zur Alten Kapelle
Bazylika Narodzenia Najświętszej Marii Panny jest najstarszym katolickim miejscem kultu w Bawarii. Kolegiata i mniejsza bazylika są częścią starego opactwa poświęconego Maryi, założonego przez cesarza Henryka II, władcę Świętego Cesarstwa Rzymskiego w 1002 roku. Pierwsza kaplica została zbudowana z rozkazu Karola Wielkiego w miejscu, gdzie wg tradycji stała rzymska świątynia poświęcona Junonie. Dlatego zyskała przydomek „Alte Kappelle”
9. Altes Rathaus
Stary Ratusz w Ratyzbonie – budynek w Ratyzbonie, położony w najstarszej części miasta, pod adresem Rathausplatz 1. Najstarszą częścią budynku jest wieża o wysokości 55 m. Została ona zbudowana w 1260r. Główna część ratusza zbudowana została na przełomie XIV i XV wieku. Obiekt jest gotycki, skrzydło zachodnie jest koloru żółtego. Skrzydło wschodnie obiektu jest barokowe i ukończono je w 1723 r. Nieustający Sejm Świętego Cesarstwa Rzymskiego obradował przez 140 lat w sali rzeszy ratusza
10. Das Goliathhaus
Przygotowanie: uczestniczka projektu Erasmus+ „Pasja. Mobilność. Praktyka” w Korfantym WIesława Dziendziel w oparciu o prezentacje uczniów przygotowane na konkurs o zabytkach Ratyzbony.
Współfinansowane przez Unię Europejską
Sfinansowane ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.